Już dwukrotnie na tej stronie zdarzyło mi się napisać o kilku grach z różnych platform, które polegają na zamalowywaniu ekranu. Wszystkie z nich bardzo lubię i stąd ten temat, jednak wówczas nie wspomniałem o najważniejszej grze tego typu, która swoje … Czytaj dalej
Mam w pamięci obrazek z głębokiego dzieciństwa, gdzie siedzę w pokoju rodziców na wersalce i joystickiem wpiętym do naszego Atari, patrząc w telewizor Neptun gram w prostą grę, którą wczytałem (w bezdechu!) z kasety. Chodzę w niej jakimś człowiekiem z … Czytaj dalej
Dziś o grze, z której dowiecie się, jak naprawdę wygląda oczopląs. To gra, którą wielka popularność raczej ominęła, choć fajnością dorównuje wielu klasykom ze swojego okresu, jak Qix, Amidar, czy Crossfire. Szybka zręcznościówka, w której refleks liczy się prawie tak … Czytaj dalej
To druga część tekstu. Przeczytaj najpierw część pierwszą. Jak już ostatnio wspomniałem, Pac-Man powstał na automaty do gier, co nie było dziwne w tamtych czasach. Gdy osiągnął sukces, zaczęto portować go na inne platformy. Wiadomo – by zarobić więcej kapuchy … Czytaj dalej
Długi czas biłem się z myślami, czy w ogóle powinienem pisać o tej grze. Z jednej strony, przecież piszę tu o klasyce gier, więc o niej szczególnie powinienem wspomnieć. Z drugiej, po co to robić, kiedy każdy ją zna? Bo … Czytaj dalej
MAME (Multiple Arcade Machine Emulator) jest emulatorem wielu różnych automatów do gier, które znamy głównie z lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Stały one w salonach gier, na dworcach, w knajpach. Często u nas nazywane były fliperami, choć raczej błędnie, gdyż flipery … Czytaj dalej
Była kiedyś taka gra na kartce zwana „Szewczyk” lub „Murarz”. Chyba zależnie od szkoły :). Tak czy owak, pamiętam ją jeszcze z czasów wczesnej podstawówki, gdzie grało się w to na lekcji albo w świetlicy. Ta gra to taka analogowa … Czytaj dalej
on Dlaczego na Atari nie było Dizzy’ego?: “Takie malutkie sprostowanko dotyczące sprajta głównego bohatera we Włóczykiju — „Dizzy Goes Raving” to nieoficjalna, robiona w edytorze gier, szerzej…”
on To jest już koniec…: “Bardzo dziękuję za te słowa. To naprawdę miłe, co napisałeś. Twórczość to bardzo duże słowo jak na to, co robiłem…”
on To jest już koniec…: “Szkoda, że kończysz prowadzenie tej stronki. Nie wchodziłem tutaj może zbyt często, ale jak już przywędrowałem, to czytałem wszystko co…”
on Commodore 64 to dziś narzędzie tortur: “Oj tam, bez przesady 🙂 W dzisiejszych czasach Commodora można całkiem fajnie używać. Można kupić kasetę adapter i wgrywać gry…” on Obrażalscy programiści: “Zajrzałem tu przypadkiem, ale cieszę się bo ciekawy tekst. Dzięki! Pozdrawiam 🙂”