Diamond Mine z Roklan, stworzona w 1983 roku, nie była zbyt popularną grą. A zupełnie niesłusznie, bo jest naprawdę dobrze zrobiona i kiedyś dawała kupę frajdy. Trochę przypomina Pac-Man‚a, trochę klony węża, Digger‚a czy Mr. Do!. Jednocześnie wprowadza kilka nowych elementów, dzięki czemu gra się w nią zupełnie inaczej. Czytaj dalej
Jak długo szukałem tej gry! Nie wiem dlaczego, ale uparłem się ją znaleźć kilka lat temu, bo pamiętałem ją sprzed ponad 20 lat i za nic w świecie nie mogłem przypomnieć sobie tytułu. Nikt też nie umiał mi pomóc, bo gra nie była zbyt popularna. Dziś nagle, czystym przypadkiem, odpaliłem ją w emulatorze Atari i okazało się, że to jest to! Peanut Butter Panic! Czytaj dalej
W ostatnich dniach przeżyłem dwa zachwyty i jedno rozczarowanie. Dzięki temu wpadłem na pomysł pisania w nowym stylu. Nazwijmy to „Dziennik retro-poszukiwacza„, albo „Z pamiętnika odkrywcy„, albo jeszcze inaczej. W zasadzie to obojętne. Wszystko bierze się z tego, że w wolnych chwilach uwielbiam przeszukiwać Internet, by znajdywać w nim rzeczy, o których jeszcze nie wiedziałem, choć korzeniami potrafią sięgać lat osiemdziesiątych, czy siedemdziesiątych minionego wieku. Gdyby nie Internet, pewnie siedziałbym z branżowymi czasopismami w rękach, ale nie wierzę, bym znalazł aż tak wiele fajnych informacji, jakie znajduję dziś po kilku kliknięciach. Moje rozczarowanie z czasem się odmieniło, ale o tym poczytajcie dalej… Czytaj dalej
Ninja to jedna z lepszych bijatyk na ośmiobitowce, jakie widziałem. Doświadczenia na małym Atari z mordobiciami były raczej ubogie i nigdy nie było w czym przebierać. Na pozostałych maszynach było nieco lepiej, ale też szału nie było. Prawdziwe mordobicia królowały zawsze na automatach, a potem na konsolach. Jednak powstało kilka dobrych gier, które przykuwały nawet moją uwagę we wczesnych latach dziewięćdziesiątych, kiedy to lanie po pyskach sprawiało mi mniejszą przyjemność niż dziś :). Poza Ninja, zdecydowanymi faworytami były Karateka i International Karate. Ciekawe, że te najlepsze gry Czytaj dalej
Nie jestem wielkim fanem platformówek, więc rzadko się nimi zajmuję. Szczególnie mało cieszą mnie platformówki z przełomu lat 80-tych i 90-tych, których powstały wtedy ogromne ilości, a wszystkie są na jedno kopyto. Ten sam problem dotyczył różnych platform – i małego Atari (masa jednakowych gier, szczególnie polskich) i NES, i nawet ZX Spectrum. Na NES wysyp był naprawdę spory, ponieważ sprzęt wspierał takie gry. Łatwy scroll ekranu i wiele kolorowych sprajtów dawały możliwość szybkiego tworzenia podobnych do siebie gier. Czytaj dalej
W czasach końca PRLu, czyli w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, do Polski zaczęły docierać komputery i konsole Atari. Dla nas był to początek historii z komputerami, a na Zachodzie było już po krachu rynku w 1983 roku, kiedy sprzedaż konsol zaczęła spadać, doprowadzając m.in. Atari niemal do bankructwa. Najbardziej znanymi markami komputerów i konsol z tamtego czasu są u nas różne wersje Atari i Commodore, trochę ZX Spectrum, potem Nintendo, które poznaliśmy raczej na początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy to w USA było już bardzo popularne. Trochę wcześniej swój triumf i upadek miała konsola Intellivision Czytaj dalej
W ubiegły weekend odwiedziłem dwudniową imprezę z cyklu Dawne Komputery i Gry, która odbyła się w Krakowie w dniach 14-15 października 2017, w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej na ul. Rajskiej 12. Cykl, ponieważ impreza odbywa się co jakiś czas w różnych miastach, a w samym Krakowie była zorganizowana już po raz trzeci (o ile dobrze wiem). Pisałem już kiedyś o poprzednich, więc tym razem mogę tylko stwierdzić, że wiele opisywanych wówczas atrakcji nadal jest dostępnych. Do oglądania jest mnóstwo komputerów i konsol 8-bitowych i 16-bitowych. Od starego Ponga na telewizorze, poprzez Atari 2600 (polskie Rambo) Czytaj dalej
Rainbow Walker to jedna z niewielu bardzo udanych gier, które nigdy nie opuściły Atari XL/XE. Trudno zrozumieć, że wydawca (Synapse Software) nie chciał przenieść tak dobrej gry na inne platformy. Może było nią zbyt małe zainteresowanie? Wydano ją w 1983 roku, czyli w roku zapaści rynku gier. Może to z tego powodu nie wydano jej nigdzie więcej. Nie wiem. Jednak grafika niemal trójwymiarowa, bardzo barwna, zmiana pory dnia, fajne efekty, miła dla ucha muzyka, duża grywalność. Dla mnie bomba! Zobaczcie sami. Czytaj dalej
W latach osiemdziesiątych producenci gier nie cackali się z graczami, tylko wrzucali ich na głęboką wodę. Jedną z gier potwierdzających tę regułę jest Battle Chopper, który w 1987 trafił na automaty. Był konwertowany na kilka komputerów domowych z różnym skutkiem, jednak wersja na automaty jest najlepsza i tak pozostanie. Fajna to zręcznościówka, dużo strzelania i latania, trochę zbierania, więc jest ciekawie. Niestety jednak jest na sadystycznym poziomie trudności i grając w nią odczuwam prawdziwą wściekłość już po kilkunastu minutach, chce mi się wyć, walić joyem w biurko, walić głową w klawiaturę, walić klawiaturą w głowę, wyrzucić monitor przez okno…. I nie mogę napisać jakie jeszcze złe odczucia mną targają, bo mogę trafić do prokuratury! Czytaj dalej
Link do streamów gier Retro
Nie, nie, twitch.tv to nie nowa stacja telewizyjna (choć coś kojarzę, że takie przymiarki były). To bodajże najpopularniejsza platforma umożliwiająca oglądanie transmisji, głównie z gameplay-ów, na żywo. Czyli streamowania obrazu z gier, od nadawcy (gracza) do widzów. Na ekranie gracze często pokazują się w dodatkowym okienku poprzez kamerkę internetową (PiP – Picture in Picture), komentują do mikrofonu itp. System umożliwia też czynny udział oglądających poprzez dostępnego przy każdej transmisji czata. Serwis jest stosunkowo młody dlatego został opanowany przez młode pokolenie. Wbudowana wyszukiwarka praktycznie nic nie znajdzie ze starych gier, ale to nie znaczy, że dla starszej publiczności nic tam nie ma. 🙂
I have a dream. I have a dream where there are rooms with arcade machines and I can play as much as I want. Słowa, które wypowiedział Martin Luther King Jr. są po dziś dzień aktualne. Może nie do końca dobrze je zacytowałem, ale z pewnością Martin to miał na myśli. A czy wy też macie taki sen, w którym wchodzicie do pomieszczenia pełnego automatów z grami i możecie grać do woli ile chcecie? A gdyby do tego były jeszcze flippery (tj. pinball’e)? Piękny sen, prawda?
Otóż to nie jest sen! Możecie wierzyć lub nie, ale jest takie miejsce, w którym dokładnie taki scenariusz jest możliwy nawet dziś. Widziałem to miejsce. Ba, odwiedziłem to miejsce! I tym razem nie musiałem jechać do niego przez 6 godzin (jak ostatnio do Karpacza). Wystarczyło mi pół godziny. Tramwajem! Czytaj dalej
Wakacje. Upalne lato. Czas wypoczynku, odskoczenia od szarej rzeczywistości. Mnie też się należy urlop, więc spędziłem kilka dni w górach. Nie oznacza to, że nic nie robiłem. Przeciwnie! Aktywnie spędzałem czas, a po drodze odwiedziłem miejsce, o którym chcę opowiedzieć. Jestem pewny, że retrogracze się zainteresują.
W małym, górskim miasteczku na Dolnym Śląsku stoi bardzo niepozorny budynek. Z zewnątrz mały, a w środku kryje ogrom atrakcji i radości dla każdego maniaka starych komputerów, konsol, gier i… klocków Lego. Wielkie atrakcje gwarantowane. Witajcie w Karpaczu, w Muzeum Konsol Gier Video, największym w regionie – jak zapewnia właściciel. Czytaj dalej
Jak już anonsowałem ostatnio na profilu fejsbukowym, w KFC jest promocja i można nabyć gierkę elektroniczną. Na całe szczęście nie trzeba tam nic jeść, żeby taką kupić. Poza tym, że dają je do jakichś zestawów dla dzieci, to można każdą kupić za jedyne 5 PLN. Jeden piątal = jedna gra. To jest interes! Z 4 dostępnych gier, jakie widziałem, wziąłem 3, ponieważ czwarta mnie mało interesowała. Nie zachęcam do jedzenia w lokalach tej sieci, ale fani gier LCD powinni być zadowoleni.
Chciałem Wam pokazać grę, która jest przykładem bardzo dobrze wykonanej konwersji z automatów na małe Atari. Miało być krótko, ale im dłużej zbierałem na to materiał (czytaj: grałem), tym bardziej chciałem pokazać coś więcej. W efekcie znowu zebrałem tyle wersji, ile udało mi się zobaczyć i poukładałem tak, by je ze sobą porównać i Wam dać. A więc macie, miłej lektury i zabawy. Blueprint – gra, której tytuł trudno zapisać poprawnie. Dużo frajdy i humoru z elementem edukacyjnym! Czytaj dalej
Wybaczcie gigantyczne opóźnienie, ale zostawiłem żelazko na gazie, zgubiłem cukier w piwnicy, urodziły mi się sześcioraczki na strychu, a po drugiej stronie rzeki wybuchł pożar w akwarium… Ostatecznie nie podałem do dziś wyników zagadki z halloween ubiegłego roku. Niestety nikt nie odgadł wszystkich tytułów gier, choć kilku śmiałków spróbowało i część tytułów zgadli poprawnie.
Dlatego dziś uchylę rąbka tajemnicy, ale pozostawię Wam jeszcze odrobinę zabawy w zgadywanki i zamieszczam pełne screeny, z których wyciąłem rzeczone czachy i inne straszydła. Dla osoby, która zgadnie wszystkie tytuły z zamieszczonych screenów nagroda w postaci fotografii mojego autografu na serwetce z pizzerii. Zapraszam wszystkich śmiałków do zabawy, obiecuję niezapomniane wrażenia. Postaram się też dać wyniki i ewentualnie ostatecznie podać wszystkie tytuły za jakiś czas. Czytaj dalej
Ostatnio znajomy poinformował mnie, że ktoś na jakiejś stronie o grach napisał artykuł na temat kilku starych „kultowych” gier. Wybór gier był dość subiektywny, ponieważ brakło kilku popularnych gier, a niektórych innych nawet nie znam. Widocznie jest to zależne od czasów, w jakich grano w te gry, a pewnie też i od lokalizacji. Jakimś cudem do grona tych gier zaliczono mojego Sadist 2, o którym było napisanych kilka miłych zdań. Fajnie. Przy tejże okazji rozmawiałem z kuzynem i tak od słowa do słowa zacząłem się zastanawiać skąd brały się pomysły na najpopularniejsze gry komputerowe. Czytaj dalej
W ciągu niechlubnego, cichego okresu, kiedy nie mam czasu nic ciekawego napisać, nieoczekiwanie minęły 4 lata istnienia strony Classic Games Maniac!
Z tej okazji nie ma torta ani fajerwerków, jednakże pozostaje duma, że strona istnieje i powoli, ale się rozwija. W planach mam wciąż mnóstwo tematów, opisów gier, wspomnień i śmiesznych historyjek. Na wszystko przyjdzie czas, więc bądźcie czujni i cierpliwi.
Żeby nie było zbyt sucho, wrzucam filmik, który jak dziś zobaczyłem, to moim pierwszym skojarzeniem była gra… Czytaj dalej
Moi drodzy. Jak zapewne zauważyliście, od dwóch miesięcy nie ma aktualizacji strony. To nie dlatego, że olałem sprawę i mi się nie chce, ale dlatego, że mam problemy z roztrojeniem swojego ciała i umysłu, by móc robić jednocześnie kilka rzeczy. Bardzo się starałem, ale wewnętrzne rozdarcie przeniesione na zewnętrzne sprawia, że trzeba potem jechać na OIOM z powodu oderwania kończyn lub innych części ciała, stąd raczej wolę pozostać w jednym kawałku. Tym razem wybrałem coś innego niż pisanie o grach, ale pokrewnego – pisanie gry. Po kilku latach przerwy rozpocząłem pisanie nowej gry w wolnych chwilach, których mam raczej niewiele. Jest to dość czasochłonne zajęcie i spodziewam się, że może się przeciągnąć jeszcze na kilka miesięcy, więc może się zdarzyć, że na CGM jeszcze długi czas nic nowego nie powstanie. Ewentualnie może jakieś krótkie wstawki. Na razie musicie uzbroić się w cierpliwość, jednak gorąco zachęcam do oglądania postępów moich prac na fanpejdżu mojej strony z wypocinami, czyli Zombie Mastah. Wrzucam tam Czytaj dalej
Stealth pamiętam z lat osiemdziesiątych jako jedną z najpiękniejszych gier, jakie do tej pory widziałem. O tej grze mówiło się trójwymiarowa z całą powagą, bo wrażenie, które robiła, było prawdziwie trójwymiarowe. Lot do tajemniczej wieży na horyzoncie, atakujące pojazdy wroga, strzelające bunkry i fascynujące pola energii, nad którymi się przelatuje… To wszystko w połączeniu z wyjątkową grafiką zostawiło na zawsze fantastyczne wspomnienia…
Spójrzcie co znalazłem! Łza się w oku kręci, gdyż ta gra ma już prawie 40 lat! Pochodzi jeszcze z czasów, gdy Atari miało dobra passę. Gra o prostym tytule Basketball robi fajne wrażenie. W czasach, gdy ludzie zachwycali się Pongiem, czy Asteroids, powstała gra, w której boisko widziane jest pod kątem (prawie trójwymiar! ;)), a gracze to animowane, wcale niemałe sprajty. Czytaj dalej
