Mam już 10 wpisów na kilka tematów i zacząłem lekką reklamę strony. Pojawił się też pierwszy komentarz, co mnie bardzo cieszy!
Poprzekładałem też trochę w górnym menu, dodałem Księgę gości. Powolutku układa się to w jakąś zwięzłą całość. Wszystkich, którym spodobała się ta strona, zachęcam do podzielenia się linkiem do niej ze swoimi znajomymi 🙂 oraz do skorzystania z linku do RSSa, żeby otrzymywać na bieżąco informacje o wszystkich tutejszych nowościach.
Kiedy pierwszy raz dostałem Lode Runner do swoich rąk, miałem koło 10 lat, a gra ta mieściła się na całej kasecie magnetofonowej. Hitem sezonu był fakt, że podczas wczytywania tej gry na Atari grała jednocześnie muzyka z kasety, czego początkowo nikt nie rozumiał – a gdzie piski znane z typowego ładowania gry z kasety? A jednak dało się. Gra ładowała się potwornie długo, ale oczekiwanie było warte radości, którą później odczułem! Na ekranie ujrzałem niebieskie cegły na czarnym tle, poprzeplatane białymi drabinami. Nie wiem dlaczego, ale najbardziej zawsze podobały mi się te małe czerwono-białe ludziki, które ścigają gracza.
W dzisiejszych czasach liczba kosmicznych strzelanek jest tak ogromna, że nikt nie widział wszystkich, które są. Chociaż niejedną z nich lubiłem i chętnie grałem, to jednak pierwowzór zawsze będzie niezastąpiony. Czytaj dalej
Pamiętacie muzykę z Lotus 3?
Wersja na PC – jest raczej słaba, chociaż i tak chwytliwa, oczywiście na Sound Blasterze. O wersji na PC z PC-speakerem lepiej nie wspominać, bo to była prawdziwa totalna rzeź! 🙂 Ale czego oczekiwać od speakera? Czytaj dalej
Sokoban, u nas znany też pod tytułem Magazynier jest tak stary i znany, że trudno uwierzyć, że ktoś mógłby go nie znać. Chyba, że młodociani, chociaż i oni zapewne trafili na jakąś jego odmianę w wersji flashowej. Niemniej postanowiłem o nim napisać, ponieważ jest to już klasyka klasyki. Czytaj dalej
Jest taka gra we flashu pod tytułem Motherload. To całkiem dobra gra, w której zadaniem gracza jest wgryzanie się w ziemię jak najgłębiej swoją maszyną i wydobywanie z głębin różnych minerałów. Cała trudność gry w tym, że im niżej, tym ciężej się wgryźć (skały robią się twardsze), potrzeba więcej mocy, czasu, ładowności itd. Maszyna gracza (taki kret z dużymi wiertłami) potrafi robić korytarze w dół i w boki, ale w górę już nie, ponieważ tam ma śmigło jak helikopter. A do tego na koniec zbierania wszystkie zdobycze trzeba wywieźć na powierzchnię ziemi, tam je zostawić i wracać do utworzonych wcześniej korytarzy, by szukać dalej i głębiej. Czytaj dalej
Obok takich kawałków nie można przejść obojętnie!
Przedstawiam Wam dwie bardzo dobre przeróbki muzyki z gry Last Ninja 2, zagrane na gitarach w rockowo-metalowym stylu. Świetne kawałki!
A który z dwóch poniższych lepszy to już pozostawiam Waszej ocenie – piszcie w komentarzach poniżej. Są do siebie lekko zbliżone, ale solówki w obu powalają!
Była taka gra pod tytułem Abracadabra!. Prosta zręcznościówka, w której chodziło się jakimś kolesiem, zbierało klucze i trzeba było dojść do wyjścia. Fajnym pomysłem było to, że ściany wciąż były w ruchu i na zmianę – to zastawiały drogę i mogły uwięzić, to otwierały i wypuszczały. Postanowiłem sobie tę grę przypomnieć i włączyłem w emulatorze. Coś podobnego!
Przypomniała mi się niedawno gra Spiky Harold na Atari.Ten wpis najpierw był na grupie dyskusyjnej. Jako, że odpowiedzi były nieliczne, to postanowiłem wrzucić go tu, jako pierwszy normalny wpis na stronie ;). Pewnie jeszcze parę takich wrzucę z grupy za jakiś czas.
Mam trochę pościąganych kawałków z http://remix.kwed.org, niektóre są naprawdę dobre. Szczególnie fajnie ludzie obrabiają muzykę z Last Ninja – gitarowe wersje są świetne.
Przyszło mi do głowy pytanie. Dlaczego ludziom (wiadomo, że nie wszystkim, tylko niektórym) podoba się taka muzyka, w której jest mało lub wcale normalnych instrumentów, perkusja często zastąpiona jest samplami z C64/Atari, pełno jest wypełniaczy z różnych dźwięków 8-bitowych, które nie są specjalnie atrakcyjne, a jednak mogą się podobać. Dlaczego nie lepiej posłuchać podobnej muzyki, ale zagranej całkowicie na normalnych instrumentach?
Czy 15-latek wychowany na Playstation i XBox mógłby docenić taką muzykę czy by ją wyśmiał?
Ogłaszam oficjalne otwarcie mojego bleeeloga! To nie będzie żaden blog. Informacje początkowe są w dziale O mnie i tam należy rozpocząć czytanie. Jeszcze się zastanowię gdzie będę umieszczał najważniejsze treści – czy jako podstrony, czy jako posty. Pewnie będzie misz-masz, zależnie od sytuacji ;). Jeśli przestanę pisać na dłuższy czas, oznacza to, że: nie chciało mi się pisać, nie miałem nic do napisania, nie było czasu, albo umarłem. Czytelników proszę o śmiałe komentarze na stronie. Miło będzie, ale na herbatkę nie będę zapraszał każdego.
Na początku jest trochę sucho. Wygląd zmienię z czasem, pewnie coś usprawnię. Muszę tego WordPressa trochę przetrawić, bo dopiero z nim zaczynam.
on Can you destroy the Dark Tower? Stealth vs Landscape: “WOW. Przypominałeś mi te chwile, x-lat temu… ehh piękne czasy”
on Can you destroy the Dark Tower? Stealth vs Landscape: “Dzięki za miły komentarz! Trochę wiocha, bo zapomniałem o tym, że w 2017 roku pisałem o tej grze tutaj i…”
on Can you destroy the Dark Tower? Stealth vs Landscape: “Stealth to wyraz tego, że gry na Atari mogły był zrobione dobrze i mieć Świetną grafikę (właśnie, przez duże eŚ)…”
